İkiz annesi olmak...

Efendiiim, hamilelik öğrenildi, müjdeler verildi, yorumlar artarda gelmeye başladı:
- Aaa, kimin tarafında var ikiz?
- Tüp bebek mi yoksa, normal mi???
- Ay süper ya, ben de hep ikiz istemiştim...
- İnşallah biri kız, biri erkek olur. Bir seferde...
- Oh ne güzel işte, bitirdiniz işi...
- Valla çok güzel ama, zordur yaa.. Bir taneye yetişemiyoruz. Hep seni düşünüyorum; Allah kolaylık versin.

Nasıl bir şey ikiz annesi olmak? Daha ilk hamileliğimde iki bebekle anneliğe sağlam bir adım atmanın gururu içindeyim! Önceleri taşıma zorluğundan başka bir sıkıntım yoktu :) Sonraki günler için ise zorluk denklemi herşeyi x2 yapınca çözülüyor. Şöyle ki; tek bebeğe göre:
* bez masrafı ve alt bağlamaya harcanan zaman... x2
* mama masrafı ve yedirmeye harcanan zaman... x2
* giysi masrafı ve giydirmeye harcanan zaman... x2
* ilgi, sevgi, sosyallik ihtiyacına ayrılan zaman... x2
* annenin gece uykusuzluğu... x2
* annenin enerji ihtiyacı... x2
* annenin yorgunluğu... x2
* annenin mutluluğu da mutsuzluğu da ... x2
Allahtan babamız çok yardımcı; samimiyetle söylüyorum( yoksa yazıyı okuyunca kesin bize sitem edecek :)

Bize özel durumlara gelince; sağolsun minnoşlarım ben hiç yalnız kalmayayım diye çoğu zaman sırayla uyurlar, ki bu da kendime ayırabileceğim o bir lokma zamanı minimuma indirir. Mesela şu anda Deniz uyurken, Yağmur kucağımda klavyeye yetişmeye çalışıyor. Yazımı çok zor koşullarda yazıyorum :) Uykuda yaşanan sıra olayı, konu ağlamaya gelince yerini müthiş bir birlikteliğe bırakır, beraber ve solo şarkılarla yurttan sesler korosu şefi sırılsıklam terletinceye kadar konserine devam eder! Yemeğe gelince, aynı anda acıkılır; bu durumda annenin el sayısı aynı anda yedirmeye yetmez; yardım alınır.

Öyle veya böyle, o kadar özel ve güzeller ki, onlar için HERŞEYE DEĞER :)